Aankomst Salta
Blijf op de hoogte en volg Carolien
02 Augustus 2015 | Argentinië, Cafayate
Met de bus naar Salta!
We hebben weer twee stoelen voorin de bus geboekt en wachten op de reis die komen gaat. De busreis zal ongeveer 10 uur duren, maar het schijnt een hele mooie route te zijn.
We hebben wat tijd verloren omdat de bus eerst ruim een half uur te laat was, en we vervolgens twee uur bij de grensovergang hebben doorgebracht. (Ach, we waren niet anders gewend van die Argentijnen want op de heenweg hadden we daardoor bijna onze aansluiting op het vliegveld gemist). We kregen eerst een exit stempel van Chili, daarna een ingangsstempel van Argentinie en vervolgens moesten onze tassen nog door de scans. Gelukkig geen problemen.
Het landschap aan de andere kant van de bergen is weer heel anders. Langzaam komt er steeds meer begroeiing en de kleuren van de bergen veranderen van grijs naar rood, geel, paars en groen. Harm zegt dat dit misschien wel zijn mooiste busreis is uit zijn hele reiscarriere. Dat wil wat zeggen dus! Naast de weg staan wederom grote cactussen. En de weg kronkelt steeds verder naar beneden.
Waar we in Bolivia en Chili alleen maar af en toe wat Vicunas (soort lama's) en zorros (vosjes) tegenkwamen, zijn hier groepen lama's, schapen, geiten, koeien en wilde ezels te zien. (En veel honden die op straat leven, maar die zagen we ook in Chili en Bolivia).
Uiteindelijk kwamen we om ong. 20u30 aan in Salta. Er was geen mogelijkheid om geld te pinnen want de pinautomaat werkte niet bij ons. Dus we zijn lopend met onze rugzakken op de rug naar ons hostel gelopen. Dat was gelukkig niet al te ver lopen.
Het hostel was ok, maar naar mijn idee een beetje teleurstellend gezien de prijs die we ervoor moesten betalen. Overigens zijn de prijzen in Argentinie sowieso te vergelijken met Europese prijzen.
Maar; daar is wel een trucje voor. Tijdens de Tour naar Uyuni vertelde het Engelse stel ons dat er een dubbele wisselkoers bestaat in Argentinie. Argentijnen schijnen dol te zijn op dollars en hoewel de officiële wisselkoers 1 dollar tegen 9 Argentijnse peso's is, zijn er heel wat mannetjes op straat die maar al te graag 14 of zelfs 15 peso's willen geven voor 1 dollar. Hoewel het eigenlijk illegaal is natuurlijk, zijn er genoeg van die mannetje die "cambio" roepen naar de toeristen. En de politie ziet het maar door de vingers.
Met wat dollars op zak verlieten Harm en ik daarom San Pedro (in Argentinie kun je dus geen dollars pinnen of wisselen) en maakten we handig gebruik van deze wisseltruc.
Terug naar het hostel: onze kamer was ruim genoeg en had ook een eigen badkamer. Best prima, maar het was er benauwd - Het was in Salta ineens een stuk warmer dan we de afgelopen dagen gewend waren! - en de damp van de douche kon niet weg waardoor er in de kamer een schimmellucht hing. Bovendien was de kamer erg gehorig omdat deze direct aan de keuken grensde. Geen aanrader dus (Hostel Coloria) tja, je kunt ook een keertje pech hebben. Het personeel was daarentegen wel behulpzaam en heeft ons advies gegeven over waar we het beste konden eten en waar we een auto konden huren voor de komende dagen.
Omdat we nogal moe waren, zijn we toen we aankwamen stiekeM gaan eten bij een grote fastfoodketen waarvan ik de naam beter niet noem. Ach, 1 keer in vijf weken mag wel toch?
We hebben weer twee stoelen voorin de bus geboekt en wachten op de reis die komen gaat. De busreis zal ongeveer 10 uur duren, maar het schijnt een hele mooie route te zijn.
We hebben wat tijd verloren omdat de bus eerst ruim een half uur te laat was, en we vervolgens twee uur bij de grensovergang hebben doorgebracht. (Ach, we waren niet anders gewend van die Argentijnen want op de heenweg hadden we daardoor bijna onze aansluiting op het vliegveld gemist). We kregen eerst een exit stempel van Chili, daarna een ingangsstempel van Argentinie en vervolgens moesten onze tassen nog door de scans. Gelukkig geen problemen.
Het landschap aan de andere kant van de bergen is weer heel anders. Langzaam komt er steeds meer begroeiing en de kleuren van de bergen veranderen van grijs naar rood, geel, paars en groen. Harm zegt dat dit misschien wel zijn mooiste busreis is uit zijn hele reiscarriere. Dat wil wat zeggen dus! Naast de weg staan wederom grote cactussen. En de weg kronkelt steeds verder naar beneden.
Waar we in Bolivia en Chili alleen maar af en toe wat Vicunas (soort lama's) en zorros (vosjes) tegenkwamen, zijn hier groepen lama's, schapen, geiten, koeien en wilde ezels te zien. (En veel honden die op straat leven, maar die zagen we ook in Chili en Bolivia).
Uiteindelijk kwamen we om ong. 20u30 aan in Salta. Er was geen mogelijkheid om geld te pinnen want de pinautomaat werkte niet bij ons. Dus we zijn lopend met onze rugzakken op de rug naar ons hostel gelopen. Dat was gelukkig niet al te ver lopen.
Het hostel was ok, maar naar mijn idee een beetje teleurstellend gezien de prijs die we ervoor moesten betalen. Overigens zijn de prijzen in Argentinie sowieso te vergelijken met Europese prijzen.
Maar; daar is wel een trucje voor. Tijdens de Tour naar Uyuni vertelde het Engelse stel ons dat er een dubbele wisselkoers bestaat in Argentinie. Argentijnen schijnen dol te zijn op dollars en hoewel de officiële wisselkoers 1 dollar tegen 9 Argentijnse peso's is, zijn er heel wat mannetjes op straat die maar al te graag 14 of zelfs 15 peso's willen geven voor 1 dollar. Hoewel het eigenlijk illegaal is natuurlijk, zijn er genoeg van die mannetje die "cambio" roepen naar de toeristen. En de politie ziet het maar door de vingers.
Met wat dollars op zak verlieten Harm en ik daarom San Pedro (in Argentinie kun je dus geen dollars pinnen of wisselen) en maakten we handig gebruik van deze wisseltruc.
Terug naar het hostel: onze kamer was ruim genoeg en had ook een eigen badkamer. Best prima, maar het was er benauwd - Het was in Salta ineens een stuk warmer dan we de afgelopen dagen gewend waren! - en de damp van de douche kon niet weg waardoor er in de kamer een schimmellucht hing. Bovendien was de kamer erg gehorig omdat deze direct aan de keuken grensde. Geen aanrader dus (Hostel Coloria) tja, je kunt ook een keertje pech hebben. Het personeel was daarentegen wel behulpzaam en heeft ons advies gegeven over waar we het beste konden eten en waar we een auto konden huren voor de komende dagen.
Omdat we nogal moe waren, zijn we toen we aankwamen stiekeM gaan eten bij een grote fastfoodketen waarvan ik de naam beter niet noem. Ach, 1 keer in vijf weken mag wel toch?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
