Choeung Ek, killing fields

Zoals aangegeven zijn we vandaag met de tuktuk naar de Killing Fields gegaan. We hebben gisteren dus al veel informatie gekregen over de genocide en alles wat er gebeurd is in Cambodja en nu ging het verhaal weer verder. Ook deze plek was erg indrukwekkend, maar moest weer ondersteund worden door de Nederlandse audiotour omdat het lastig voor te stellen was wat er vroeger gebeurd was op deze plek. Nadat de Rode Khmer haar macht verloor heeft de lokale bevolking alle gebouwen gesloopt. Uit woede, maar ook omdat ze de materialen goed konden gebruiken. Dat snap ik ook wel, je wordt liever niet herinnerd aan zulke gruwelijke taferelen. Slechts de kuilen herinneren nog aan de massagraven, maar nog steeds komen stukken kleding en beenderen omhoog wanneer het flink geregend heeft. In het midden van deze velden staat een grote gedenktoren waarin honderden schedels van de hier overleden mensen zijn opgebaard en wat het meeste indruk op mij gemaakt heeft is het verhaal over hoe men hier de baby’s en kleine kinderen omgebracht heeft. Het is eigenlijk te verschrikkelijk voor woorden maar ergens tussen deze velden staat een boom waartegen men de baby’s aan de voetjes vastgehouden, doodsloeg. Deze boom is nu versierd met honderden armbandjes die steun betuigen en medeleven tonen.
Ok, en dan nog even iets luchtigs. Het ritje in de tuktuk van en naar the killing fields was eigenlijk ook al wel een beleving op zich. Choeung Ek ligt zo’n 15km buiten de stad en het was een verademing om even uit de hectiek van de stad te geraken. Buiten de stad wordt het weer groener en neemt ook het verkeer wat af. Er staan niet langer hoge flatgebouwen, deze hebben plaatsgemaakt voor kleinere hutjes met golfplaten of van hout. Onze chauffeur had een audiobox bij zich die we konden koppelen aan onze Iphone waardoor de rit ook nog eens voorzien kon worden van een mooi muziekje.