Dag 3 Cafayate

We rijden door naar Cafayate; daar waar de beste wijnen van Argentinie vandaan komen. De route 68 er naartoe is schitterend. Grote rotsen in vele roodtinten doemen steeds op langs de weg en ook hier weer een Garganta del Diablo. Dit keer alleen niks met water, maar een door weer en wind uitgesleten rotswand. Verder komen we een amfitheater tegen en andere bezienswaardigheden en uitkijkpunten. Het waaide alleen erg hard. Soms zelfs zo hard, dat ik me er niet helemaal prettig bij voelde. Het was een komen en gaan van zandstormen en af en toe waaide er kleine steentjes mee. De hele vallei kon zo in een paar seconden volledig mistig worden door het zand en je moest echt even dekking zoeken om niet geraakt te worden. Ook onze autoruit moest het bekopen met een klein sterretje. Oeps! (Hopelijk gaan ze dit niet merken bij de autoverhuur)
Later bij het hostel hoorden we dat de politie eerder al had overwogen om de route tijdelijk af te sluiten vanwege de gevaarlijke wind. Dan waren we er nog maar mooi op tijden doorheen gereden.

Het hostel van die nacht stelde niet veel voor. Je kon hier blijkbaar poepen en douchen tegelijk (althans de douchekop hing bijna boven de wc), maar het was schoon en goed genoeg voor 1 nacht.

Ik had me meer voorgesteld bij Cafayate, zeker wanneer je je bedenkt dat de beste wijnen van Argentinie hier vandaan zouden komen. Ok, het dorp is omgeven door de akkers met wijnranken en ik geloof dat het in de zomer hier prachtig is, maar echte wijnbarretjes vind je hier niet en het dorp is nogal verlaten. Geen koloniale huisjes of een mooi plein en een grote keus uit uitgelegenheden is er ook al niet. Vergane glorie? Een tegenvaller dus.
Om 20u30 ging het best aangeschreven restaurant van het pleintje pas open. Harm en ik hebben zitten wachten tot het open ging omdat er verder niet veel goede keus was. We hebben daar toch lekker gegeten met een fles wijn van een van de bodegas uit de buurt.