Trekking dag 1

We hebben alle spullen die we mee willen nemen in mijn dagrugzak gepropt (ik heb zelf een piepklein opvouwbaar rugzakje bij me) en hebben de grote rugtassen achtergelaten in het hotel. Het was gelukkig geen probleem om onze tweede nacht voor vandaag in het hotel te annuleren en die te verzetten naar morgen wanneer we weer terugkomen van de trekking.
Na een goed ontbijt vanuit de tourorganisatie, zijn we door een busje langs de weg ergens (ik kon me niet echt oriënteren) afgezet om daar de natuur in te lopen. Er was één gids bij ons en de ander zou met de boot over de rivier naar het dorpje gaan zodat hij morgen met één van ons in de kayak kan. Na het eerste uur nog redelijk spastisch om me heen te hebben gekeken of ik niet ergens grote vieze insecten (en dan met name spinnen) zou spotten, werd ik daarna wat rustiger en kon ik ook wel genieten van de natuur. Onze gids sprak goed Engels en stopte af en toe om ons dingen aan te wijzen of uit te leggen. Het eerste uur was sowieso een behoorlijke klim en met die warmte is het toch wel een beetje afzien. Daarna werd het klimmen wat minder, maar het zweten niet. De route was erg mooi. We liepen gelukkig voornamelijk in de schaduw.
Na ruim vier uur wandelen bereikten we het dorpje. De huizen zijn voornamelijk van hout en bamboe, sommige daken zijn van golfplaten gemaakt. Alle huizen staan op palen. Niet vanwege het water en eigenlijk ook niet vanwege de gevaarlijke dieren (die zijn hier bijna niet), maar voornamelijk vanwege de opslagplaats voor onder andere droog hout. De dorpelingen zijn erg afstandelijk. Niet zo nieuwsgierig als we eigenlijk gedacht hadden. Volgens onze gids komt dat omdat Laotiaanse mensen van nature heel verlegen en bescheiden zijn, maar ik weet het niet. Ik kreeg soms het gevoel dat ze liever niet hadden dat we daar rondliepen en voelde me daardoor een beetje opgelaten. Toen we dan ook vroegen of we in een homestay (dus bij mensen thuis) of in een lodge gingen slapen, werd er gelijk aangegeven door onze gids dat we beter in de lodge konden slapen omdat we anders zo vroeg gewekt zouden worden door de mensen en mogelijk huilende baby’s in het dorp. We hadden meer het idee dat er dus een andere reden was die meespeelde. Maar ok, de lodge net buiten het dorp langs de rivier was ook goed. Er sliepen daar nog vijf andere toeristen en; heel toevallig; ook Nederlanders. Ons bed werd netjes opgemaakt, er werd een klamboe opgehangen en we kregen dekens. De douche was te vinden in de stroming van de rivier en de wc was een hurktoilet. Doorspoelen doe je met een bakje waarmee je water uit een emmer schept en dat vervolgens in de wc gooit. Back to basic zullen we maar zeggen. Eerst maar even een ‘douche’ dan.
Het water was heerlijk verfrissend na al dat zweten van vandaag. Ik was maar gewoon met kleren en al het water ingedoken, want die konden ook wel een opfrisbeurt gebruiken. Gelukkig had ik nog een paar droge kleren bij me. Vlak voordat het donker werd – er was hier en daar wel wat elektriciteit en dus licht door middel van zonnepanelen – hebben we samen met de twee gidsen gegeten. Erg lekker. Sticky rice (dat krijg je hier bij iedere maaltijd), bladerensoep met gekookte eieren en varkensvlees, tomatensalsa en zoete pompoen. Hoewel ik bij elk hapje goed gecontroleerd heb of er geen beestjes in mijn eten zaten (eerder deze vakantie dreef er namelijk een gekookte spin in mijn soep), heeft het me prima gesmaakt! Daarna zijn we al vrij snel naar bed gegaan. Tot mijn grote schrik ontdekte ik vlak voordat ik op bed wilde gaan liggen, en helaas net voordat ik mijn lenzen had uitgedaan zodat deze extra scherp aanwezig was, een gigantische spin vlak naast onze klamboe. Naja, echt gigantisch ook weer niet, maar toch zeker wel formaat kinderhand. Voor mij groot genoeg om even een gilletje te slaken. Op aandringen van Harm (er waren helaas in de lodge geen gegadigden om de spin voor mij te verwijderen) heb ik toen toch maar mijn lenzen uitgedaan en ben ik op bed gaan liggen. Alle eindjes van de klamboe werden vervolgens minutieus gecontroleerd en vastgelegd zodat de spin zeker niet naar binnen zou kunnen kruipen. Voor de zekerheid ben ik ook in mijn lakenzak gaan liggen en heb ik deze extra hoog opgetrokken. Na een tijdje begon dat toch wel wat te zweten en durfde ik mijn armen erbovenuit te steken. Nu maar hopen dat ik vannacht niet naar de wc toe hoef. No way dat ik enkel met mijn hoofdlampje naar buiten loop en in een donker open hok ga zitten, eh..hurken.