Trekking dag 2: met de kayak over de Nam tha

Ik heb prima geslapen!? Ik ben er nog best verbaasd over. Ondanks de vreemde mensen in dezelfde kamer, ondanks het matras dat enkel twee stoelkussens dik was en zelfs ondanks de insecten en grote spinnen om me heen, ben ik de nacht eigenlijk best goed doorgekomen. Ik werd wakker toen de hanen begonnen te kraaien, toen het Nederlandse gezin vroeg op moest en toen de honden elkaar – soort van – afmaakten. En, … de spin was weg. Toen ik opstond heb ik wel nog even mijn schoenen goed omgekeerd om zeker te weten dat ie daar niet in zat.
Gelukkig konden wij het deze ochtend rustig aandoen, we zouden rond een uur of 10 de boot ingaan om de Nam Ha (die op gegeven moment uitkomt in de Nam Tha) af te roeien. Eerst nog even een ‘continental breakfast’. Dat houdt in dat we wederom sticky rice aten, aubergine smurrie (was best lekker) en roerei. De smaken waren ook nu weer super goed, maar zo ’s morgens vroeg heb ik toch liever een boterham met pindakaas.
Harm en ik gingen apart in een boot en kregen ieder een gids die zou sturen. Wel zo fijn, want ik had geen idee hoe wild de rivier zou kunnen zijn. Achteraf bleek dat heel erg mee te vallen, maar was het toch fijn dat de boot af en toe de goede kant opgestuurd werd. We zijn onderweg gestopt bij twee verschillende dorpjes die heel erg leken op het dorpje waar we overnacht hadden, maar die net wat kleiner waren. Ook hier liepen weer veel kippen met kuikentjes, eenden, varkens, koeien en zelfs een geketend aapje rond. Wederom voelde ik me behoorlijk opgelaten en durfde ik niet echt foto’s te maken. De mensen spreken hier geen Engels dus communiceren gaat sowieso moeilijk. Jammer, vooral omdat je eigenlijk allerlei dingen wil weten over de cultuur van die mensen en ze vragen wil stellen over hun dagelijkse leven.
Onze lunch vond plaats bij de rivier en bestond uit…ok wat denk je… sticky rice, pompoen en ter plekke geplukte en klaargemaakte groentesoep. (Als je weet wat je hier moet plukken in de jungle kun je best goede soep maken). Eén van onze gidsen maakte overigens meteen gebruik van de gelegenheid om eetbare bamboescheuten in te slaan. Hij kwam terug met een gevulde vuilniszak die ook op de boot gebonden werd.
De tocht over de rivier was uiteindelijk zo’n 20 km. Mijn armen en schouders deden inmiddels pijn van het roeien, de boot van Harm was lek en vooral mijn voeten en schouders waren behoorlijk verbrand. Ik was blij dat we er waren, maar ben ook heel blij dat we de trekking en kayaktocht gedaan hebben. Ik heb genoten van de natuur, we hadden een leuke gids met humor op zijn tijd en het was een bijzondere ervaring.