Frustraties in Phnom Penh en Kampot

Vandaag verlaten we de grote drukke stad Phnom Penh om door te reizen naar Kampot. We worden vanmiddag rond 14u00 opgehaald bij ons hotel door een busje, dus we hebben nog tijd om wat laatste dingetjes te bezichtigen hier. We willen het koninklijk paleis bezoeken en daarna eventueel op de lokale markt nog wat souvenirs en andere prullaria kopen. Dat verliep anders dan gepland. Onze reisgidsen (ANWB en Lonely Planet) vermeldden beiden dat het koninklijk paleis vanaf 07u30 open zou zijn. We hadden ons daarom met een tuktuk iets na die tijd voor de ingang af laten zetten. Echter, het hek was nog dicht en hoewel er meerdere malen beweging in leek te zitten en er mensen steeds door het hek heen liepen, ging het niet open voor publiek. Toen het al 08u30 geweest was zijn we daarom naar een andere, kleinere ingang gelopen. Daar bleek het publiek wel binnen te kunnen. Ik had me netjes voorbereid voor mijn bezoek en had een lange broek aan en knoopte mijn sjaal om. Totdat we tegengehouden werden door een man. Ik mocht niet naar binnen. Waarom dan niet? Een sjaal was niet voldoende, ik moest een t-shirt aan en dat kon ik voor 3 dollar extra bij hem kopen. Belachelijk. Ik heb me omgedraaid en gezegd dat ik dan niet eens naar binnen wil. Overal is een sjaal voldoende; het Vaticaan in Rome, de koepelkerk in Florence, de grootste tempels in Bangkok, maar nee, in Phnom Penh in één of ander koninklijk paleis gelden andere normen? Kom nou! Ik ben boos, gefrustreerd, maar vooral teleurgesteld. Ik doe zo mijn best om me aan te passen, maar om dan op zo’n manier weggestuurd te worden, daar kan ik niet zo goed tegen, het voelt nogal onrechtvaardig, maar bovenal word ik weer bevestigd in mijn idee dat Cambodja zich aan het ontwikkelen is tot een stad waar de toeristen de hoofdprijs betalen en er andere regels gelden voor de lokale bevolking. Even verderop lag het nationaal museum en daar zijn we toen maar naartoe gegaan. Helaas werden we daar opnieuw teleurgesteld, maar dan op een andere manier. We betaalden de entree van 10 dollar per persoon en gingen naar binnen. De collectie beelden was mooi, maar niet heel uitgebreid en binnen een klein uurtje hadden we alles wel gezien. Toen we even wat te drinken namen in de binnentuin hebben we op de kaart zitten kijken waar we vervolgens nog naartoe konden gaan, we hadden immers de rest van de ochtend nu nog vrij. Op die kaart stonden entreeprijzen van verschillende gebouwen en musea van Phnom Penh genoemd. Ook het nationaal museum stond erbij, maar daar stond 5 dollar genoemd! We voelden ons in de maling genomen en opgelicht. De kaart was van juni tot sept. 2017 en was uitgegeven door de stad zelf, dus zou moeten kloppen. Toen we naar buiten liepen heeft Harm het aan de ticketverkoopster voorgelegd. Hoe het kon dat in een maand tijd de prijs ineens verdubbeld was? Tja, dat was nu eenmaal zo en daar moesten we niet moeilijk over doen, de vrouw werd zelfs een beetje pissig. Jammer, gemiste kans. Ach, daar komen ze vanzelf achter als er straks geen toeristen meer komen. Ik heb even twee vernietigende recensies geschreven op zowel booking.com en tripadvisor.
Na deze twee teleurstellingen hebben we nog een grote overdekte markt bezocht. Er werd veel vers eten verkocht; vis, vlees, groenten, het was er weer allemaal. In het midden van de markt werden vooral sieraden en kleding verkocht. Harm heeft weer even onderhandeld voor een nieuwe zonnebril van mij. Een echte neppe Rayban voor 3,5 dollar.
De rest van de middag en avond zijn niet echt het vermelden waard. We werden netjes op tijd opgehaald door de bus die we hadden gereserveerd (Giant Ibis via camboticket.com). De bus had zelfs wifi en we kregen een snack voor onderweg. We arriveerden in de avonduren in Kampot bij ons nieuwe hotel: Vibola Guesthouse. Tijdens het avondeten (heerlijk! Bij lemongrass) heb ik nog even geknuffeld met een minipoesje dat heerlijk op schoot kwam liggen.