Grensovergang en Loang nam tha

Vol goede moed stonden we om 06u00 naast ons bed om te gaan kijken naar de feestelijkheden ter ere van de nieuwe koning. Helaas, alles viel compleet in het water, letterlijk. Hoewel er al niet veel te zien was – er werden enkele tafels klaar gezet met cadeautjes voor de monniken en er stonden ook wat mensen langs de route – begon het ineens te regenen. En niet zo’n klein beetje… We bleven nog even wachten in de hoop dat de regen op zou houden en we nog iets te zien zouden krijgen, maar na een half uur hebben we toch maar een tuktuk aangehouden om ons zo’n 500 meter verderop naar het hotel terug te brengen. Ja, zelfs voor zo’n klein eindje, als we hadden gelopen zouden we zeker doorweekt zijn geworden. We hebben nog even wat koffie en thee gedronken en een klein beetje ontbeten voor we de eigenaresse van het hotel hebben gevraagd om voor ons opnieuw een tuktuk te bellen die ons naar de grens zou brengen. Uitgezwaaid door de eigenaresse, gingen we weer op weg. Op naar Laos. Het was maar goed dat Harm weer eens zo oplettend was tijdens de rit, want als hij de chauffeur niet gewaarschuwd had – deze was aan het zwaaien naar wat vrienden – waren we hard achterop een melkbussenwagen geknald. Poeh! De grensovergang verliep soepel. We hadden het geluk dat we de formulieren al hadden gekregen in het hotel en dat de eigenaresse ons had geholpen met het invullen daarvan. Je hebt tevens een pasfoto nodig – geen idee waarvoor want die wordt niet gebruikt op je visum – en het kost je 1400 baht om een visum on arrival te krijgen. Ook vreemd, vlak voor het douanekantoortje word je gevraagd je Thaise geld om te wisselen voor dollars. Een visum kost dan 35 dollar. Ook goed. De rest van de rit naar de plaats van ons volgende hotel in Loang nam tha verliep voorspoedig. Vanaf de grens konden we gelijk een busje instappen naar het busstation van Huay Xai, vanwaar we om 10u15 een andere bus instapten naar Loang nam tha. We reden er zo’n 4,5 uur op, maar we hadden geluk, we hadden namelijk een ligbus. Ik had nog nooit zoiets gezien (ook voor Harm een primeur!). De bus telde zo’n 20 bedjes met dekens en kussens en aangezien wij achteraan plaatsen hadden en dus hoger lagen, kon je niet eens rechtovereind zitten. Helaas kon je daardoor ook iets minder zien van de omgeving. Ach, Harm heeft lekker weer bij kunnen slapen en ik heb een boek liggen lezen.
Ons nieuwe hotel (Toulasith) is prima, maar zeker niet bijzonder. Het bed is schoon, de handdoeken ook en er komt water uit de douche, ok check, het belangrijkste is er. Wat wil je eigenlijk ook voor de prijs van €12,50 per nacht? Loang nam tha stelt al helemaal niets voor. We zijn hier dan ook naar toe gereisd omdat er in de reisgids van de ANWB een aantal mooie routes aangegeven stonden die je door middel van een trekking in de jungle zou kunnen doen. We zijn daarom meteen gaan informeren bij de diverse reisbureautjes hier in de straat en kwamen uiteindelijk uit bij Forest retreat Laos. Iets prijziger dan de andere bureautjes, maar de recensies op onder andere tripadvisor waren erg positief en er werd vaak aangegeven dat ze veel aandacht besteden aan de veiligheid van de toeristen. Na een poosje wikken en wegen – slapen in de jungle? Spinnen? Alleen wandelen of ook kayakken? – kozen we voor een trekking waarbij je de eerste dag zo’n vier uur zou wandelen door de jungle, slapen in een ‘ecolodge’ en de volgende dag vanaf daar de route zou vervolgen per kayak.
En dat is morgen. We worden om 08u30 verwacht om de hoek bij ons hotel om daar te ontbijten. Welterusten!